д-р Билјана Бундевска,
специјалист оториноларинголог
Зуењето во ушите или тинитус како медицински термин, преставува субјективно чувство на звук во ушите без надворешен стимул. Проблем кој може да се јави кај сите возрасни катерогии и кај двата пола. Всушност самиот тинитус преставува симптом сам по себе не болест, но неговото јавување може да не води кон дијагностицирање на одредено заболување.
Посебно мора да се забележи дека од почетокот на пандемијата има зголемен број на пациенти кои се жалат на зуење во ушите и забележително е дека се намалува возраста за разлика од претходно кога зуењето како симптом беше покарактеристичен за повозрасната категорија.
Во однос на причинте кои доведуваат до појавата на овој симптом не може да се постават остри граници бидејќи во најголем број од случаите не може да се открие конкретна причина за појавата на овој симптом. Тинитусот како симптом е субјективен и го чувствува само пациентот во тишина, и не постои дијагностичка метода со која би можеле да го докажеме или отфрлиме фактот за неговото постоење. Секако тоа не би требало да не обесхрабрува ниту нас ниту пациентот. Иако во најголем број од случаите со тинитус не можеме да најдеме органска причина за појавата на овој симптом и покрај сите направени дијагностички процедури сепак не треба да го занемариме како проблем.
Како една од можните причини за појава на зуењето во ушите преставува нарушената циркулација која може да се јави во склоп на многу заболувања на пр. кардиоваскуларни заболувања, проблем со вратниот дел на рбетот, нарушувања на функцијата на тироидната жлезда итн. Како други можни причини кои би требало да ги земеме во предвид се и возраста на пациентот, воспалителните процеси, постоење на туморозни промени, звучните трауми, болестите на централниот нервен систем и др. системски заболувања.
Поради тоа што голем број на нарушувања на здравјето може како симптом да го имаат и тинитусот мора да сме внимателни во однос на трагањето на причините кои довеле до тоа се со цел да не дојде до пропуст во дијагностиката и лекувањето. Навременото барање на лекарска помош од страна на пациентот би било клучно за навремена дијагностика и навремен соодветен третман што од друга страна би значело побрз и очекуван позитивен резутат од лекувањето.
Низ секојдневната пракса може да се забележи дека една од најчестите причини за кои се претпоставува дека доведуваат до појавата на овој симптом се циркулаторните нарушувања, односно нарушената васкуларизација (исхраната) на ткивата и органите што резултира со оштетување на истите и нарушување на нормалното фукционирање. Во однос на органот за слух и слушниот нерв тоа би значело појава на тунитус и нарушен слух.
Тука би ја споменала и возраста на пациентот која исто така корелира со зголемена можност на појавата на тинитус бидејќи знаеме дека стареењето на организмот значи и стареење на сите органи и ткива односно намалена функционалост на истите што во однос на слухот преставува тесна меѓусебна врска со појавата на тинитусот.
Кога станува збор за третманот треба да се спомене дека потребно е најпрво лекување на основната причина која довела до појавата на овој симптом. Во најголем број на случаите со решавањето на примарниот проблем се решева и проблемот на тинитусот, но не е така мал бројот на пациенти кај кои не е најдена причина или пак причината која довела до зуење во ушите не е можно да се реши па проблемот на зуењето останува и пациентот треба да научи како да живее со зуењето не дозволувајќи да тоа биде причина за нарушен квалитет на живот.
д-р Билјана Бундевска,
специјалист оториноларинголог
